Wintersport naar Mayrhofen

Afgelopen week ben ik samen met mijn vriend en ouders op wintersport naar Mayrhofen geweest. In 1999 gingen we voor het eerst op wintersport naar Mayrhofen, een klein en gezellig dorpje in het Oostenrijkse Tirol. Vele jaren volgden en we zijn er zelfs twee keer in de zomer geweest op doorreis naar Italië en Kroatië. Dit jaar was de twaalfde keer dat we op wintersport naar Mayrhofen gingen en was mijn vriend er ook bij!

Op wintersport naar Mayrhofen

Net zoals voorgaande jaren zaten we in de Ferienwohnungen van familie Kröll. Mocht je een keer op zoek zijn naar een mooi appartement tijdens een wintersport naar Mayrhofen, dan is het zeker een aanrader! De appartementen zijn gezellig, worden goed onderhouden en de eigenaren Helmut en Johanna Kröll zijn enorm gastvrij.

Vrijdagochtend vertrokken we om 7 uur vanuit Capelle aan den IJssel en vertelde de navigatie ons dat we rond 15:00 in München zouden aankomen. Omdat ons vervoer bestond uit een super snelle Lexus en ze op de Duitse Autobahn erg relaxed zijn qua maximum snelheid waren we er uiteindelijk om 15:30, inclusief drie tussenstops! We sliepen in het Golden Tulip Olymp Hotel. Daar hebben we heerlijk gegeten en geslapen.

Zaterdagochtend zijn we vanuit München verder gereden naar Mayrhofen. We zijn die ochtend rond 8:00 vertrokken en kwamen gelijk in de file terecht. Daarom besloten we om over de Achenpas te rijden, een 941 meter hoge grenspas tussen Duitsland en Oostenrijk. Normaal gesproken rijden we nooit via de Achenpas omdat deze door de hoeveelheid sneeuwval in de winter (bijna) altijd gesloten is. Maar aangezien de winter van 2014 erg soft is, was de Achenpas open. Leuk en vooral erg mooi! Om 11 uur kwamen we aan in Mayrhofen en hebben we boodschappen gedaan, een wandeling gemaakt door het dorp, geluncht bij Konditorei Kostner en uiteraard een skipas gekocht en ski’s met bijbehorende schoenen en stokken gehuurd voor de zondag! De zaterdag hebben we afgesloten in het restaurant van Hotel Gasthof Perauer. In dit restaurant serveren ze overheerlijke gerechten uit eigen slagerij en heb ik genoten van een echte Tiroolse Wiener Schnitzel.

Zondag hadden we de wekker lekker op tijd gezet zodat we vroeg konden gaan skiën. We besloten om op de eerste dag naar de Ahorn te gaan. Het was niet zulk lekker weer met een koude wind en flinke sneeuwbuien. Skiën met mijn Ray-Ban ging voor geen meter dus ben ik de Intersport binnen geskied en heb ik een mooie afgesloten skibril gekocht van Carrera zodat ik in deze winterse weersomstandigheden wel gewoon kon skiën. Fijne skibril! ’s Avonds hebben we gezellig in het appartement een maaltijd a la mama gegeten. Ze hebben sinds kort een systeem waarmee je skigedrag bijgehouden wordt via de service Skiline. Elke keer als je met je skipas een skilift ingaat wordt dit opgeslagen en zo heb je aan het einde van de dag leuke statistieken in allemaal spannende grafiekjes! Kwestie van een account aanmaken op Skiline, je skipas koppelen en lekker skiën maar!

Mijn statistieken van zondag 9 februari:
291 minuten, 1.782 verticale meters en 20 kilometer geskied.

Maandag begon de dag niet leuk. Mijn moeder kwam de slaapkamer binnen met het bericht dat de kabelbaan gesloten was in verband met krachtige windstoten boven op de berg. Elk uur zou er een statusupdate zijn maar om negen, tien en elf uur was de statusupdate steeds hetzelfde, de liften bleven gesloten. Dus daar zit je dan uren lang in het appartement achter je Macbook Air te hopen dat de liften weer open zullen gaan. Na een korte wandeling en een stuk pizza kwam het bericht dat de kabelbaan de rest van de dag gesloten zou blijven. Aangezien ik geen zin had om de rest van de dag in het appartement te zitten zijn mijn vriend en ik naar de Swarovski Kristallwelten in Wattens gegaan. Wattens ligt op ongeveer een uurtje rijden vanaf Mayrhofen en vlak naast Innsbruck. Het museum bestaat uit zestien verschillende tentoonstellingen met allemaal prachtige Swarovski items. ’s Avonds hebben we gegeten in het restaurant van Hotel Neue Post, een hotel helemaal aan het einde van het dorp waardoor we een mooie avondwandeling door het dorp hebben gemaakt! Het eten was heerlijk!

Dinsdag zijn we gaan skiën op de Penken, een skigebied wat ongeveer 20x zo groot is als op de Ahorn. Het was een fijne skidag zonder verdere bijzonderheden! 🙂

Mijn statistieken van dinsdag 11 februari:
362 minuten, 2.825 verticale meters en 21 kilometer geskied.

Woensdag zijn we weer gaan skiën op de Ahorn. Het was in de ochtend een beetje bewolkt maar ’s middags werd het lekker zonnig! Mijn doel was om zo snel mogelijk van de rode piste nummer vier af te gaan. Muziekje aan en proberen om zo snel mogelijk zo’n 300 meter naar beneden de skiën. Mijn eerste tijd was 3 minuten en 20 seconden. Ik vond dat dat veel sneller kon en probeerde steeds mijn tijd te verbreken. Van 3:20 ging ik naar 3:05, 2:52, 2:44 en helaas de laatste rit iets minder 2:49. Aan het einde van de dag heb ik de dalafdaling gedaan, in 15 minuten! Het was een hele leuke en actieve dag!

Mijn statistieken van woensdag 12 februari:
361 minuten, 5.434 verticale meters en 49 kilometer geskied.

Donderdag beloofde qua weersomstandigheden een prachtige dag te worden en zijn we gaan skiën op de Penken! Mijn ouders gaan altijd op de mooiste dag van de vakantie ook de berg op zodat ze dan kunnen genieten van mooie uitzichten en een wandeling, perfecte dag dus! Het begon goed, blauwe luchten, weinig wind, super! We hebben op het terras warme chocolademelk gedronken en zijn daarna nog even een uurtje gaan skiën terwijl mijn ouders gingen wandelen. Na een paar uur kwamen er toch wat wolken en begon het langzaam steeds harder te waaien. We besloten te gaan lunchen en daarna nog even te kijken of het weer beter zou worden, het begon namelijk langzaam te lijken op een survival avontuur op de Noordpool en dat vonden we eigenlijk niet zo leuk.

Na een groot bord spaghetti bolognese als lunch wilden we nog een keer met de stoeltjeslift omhoog met de hoop dat de windsnelheden iets minder geworden waren. Terwijl we in de stoeltjeslift zaten bleven we opeens stil hangen en werd er iets omgeroepen, onverstaanbaar en in het Duits. Toevallig zat er een skileraar naast ons en die kon ons vertellen dat de Penkenbahn, de kabelbaan naar het dal, gesloten was. “Euhm, ja, oké, de rest van de dag?” – “Ja”. Nou, daar zit je dan, boven op een berg.

Als de kabelbaan nu gesloten is terwijl ik nog lekker in een warm bedje lig (zoals maandag) vind ik dat een stuk minder vervelend dan als ik met orkaanwindsnelheden in een stoeltjeslift hang. Afijn. De vriendelijke skileraar vertelde ons dat we het beste zo snel mogelijk naar de Horbergbahn konden skiën en dan daar met de kabelbaan naar beneden konden gaan. Alles in het skigebied zou nu namelijk gaan sluiten en de Horbergbahn was nog de enige mogelijkheid die ze dan tijdelijk open zouden houden om zoveel mogelijk mensen van de berg af te krijgen. Op het moment dat de Horbergbahn ook sluit kan je alleen nog naar het dal door naar beneden te wandelen en dan een paar honderd meter lager een taxi te bellen. Dat had de skileraar 1x meegemaakt, wat een rampscenario! Gelijk mijn ouders gebeld, die zaten namelijk ook nog op de berg mét wandelschoenen en zonder skies. Vervolgens zijn mijn vriend en ik naar de Horbergbahn geskied en zijn mijn ouders met de stoeltjeslift aan de andere zijde van de berg naar beneden richting de Horbergbahn gegaan. Wat een spanning en sensatie! Uiteindelijk zijn we veilig beneden gekomen en zijn we met de skibus weer teruggereden naar Mayrhofen.

Mijn statistieken van donderdag 13 februari:
320 minuten, 2.525 verticale meters en 19 kilometer geskied.

Vrijdag, de laatste dag van de wintersport vakantie, zijn we gaan skiën op de Ahorn. Woensdag was mijn snelste tijd op de rode vier 2:44 en mijn doel was uiteraard om deze tijd te verbeteren! Dit lukte gelijk tijdens de eerste poging, 2:28! Gevolgd door 2:15 en 2:10, wat een fijn gevoel geeft dat zeg! Qua weer was het vrijdag denk ik toch wel de mooiste dag van allemaal. We hebben daarom ook lekker chocolademelk gedronken in het brandende zonnetje en hebben zelfs een zonnig kleurtje gekregen! Rond vier uur was het tijd om onze ski’s, skischoenen en stokjes in te leveren bij het oude vertrouwde Hanzmann skiverhuur (aanrader!). We zijn gaan eten in het restaurant van Hotel Jägerhof, lekker dichtbij, aan het einde van de straat. Daarna hebben we onze spulletjes bij elkaar verzameld en hebben we de auto ingepakt.

Mijn statistieken van vrijdag 14 februari:
356 minuten, 5.214 verticale meters en 45 kilometer geskied.

Zaterdagochtendreden we om 5 uur weg uit het prachtige Mayrhofen. Langzaam heb ik mij van het appartement naar de auto verplaatst waar ik lekker verder ben gaan slapen. De terugreis ging super voorspoedig, we waren om 15:00 thuis en hebben er dus 10 uur over gedaan. Zeker met meerdere chauffeurs aan boord van Lexie rijdt het lekker door! We zijn ’s avonds gaan eten bij Pannenkoek Petit Restaurant Schollebos in Capelle aan den IJssel, om zo de vakantie op een gezellige manier af te sluiten!

Het was een super geslaagde week! Mayrhofen blijft geweldig, ook als je er voor de twaalfde keer bent! 😉 Zijn jullie wel eens op wintersport naar Mayrhofen geweest?