Het liefst hebben we natuurlijk altijd een glucosewaarde die netjes binnen de lijntjes zit. Maar als je diabetes type 1 hebt, is dat een onmogelijke opgave. Hypers en hypo’s horen er nu eenmaal bij. Daarbij reageren we er ook nog eens allemaal verschillend op. Zo heb ik bijvoorbeeld niet superveel last van een hyper. Bij een hypo is dat wel anders. En door mijn hypo-unawareness kom ik er vaak te laat achter…
Hypo-unawareness – het niet goed aanvoelen van hypo’s
Ik heb een hypo vrijwel altijd te laat door. Waar de ene persoon zich een beetje trillerig voelt bij een waarde rond de 4.0 mmol/l, voel ik mij pas naar bij een waarde onder de 3.0 mmol/l. Dit wordt ook wel ‘hypo-unawareness’ genoemd. Het grote nadeel hiervan is dat een hypo in mijn geval altijd supervervelend en intens is… Tijdens een hypo word ik een beetje chaotisch en soms licht paniekerig, kan ik erg scherp en gemeen uit de hoek komen, voel ik me trillerig en krijg ik het enorm warm. Een hypo komt natuurlijk nooit goed uit, maar er zijn een aantal momenten waarop het net iets vervelender is. Of zeg maar gerust, superirritant.
De vervelendste momenten voor een hypo
Tijdens een sollicitatiegesprek
Ik vind het lastig en ongemakkelijk als mijn diabetes opeens om de hoek komt kijken wanneer ik een goede indruk wil maken, bijvoorbeeld tijdens een sollicitatiegesprek. Normaal gesproken mute ik al mijn pompalarmen, zodat ik niet halverwege mijn pomp tevoorschijn hoef te toveren. Helaas zorgt het er ook voor dat ik niet gewaarschuwd wordt voor een hypo… Zo voelde ik een keer richting het einde van het gesprek dat ik een hypo had. Superslechte timing! Gelukkig had ik mijn basaal al anders ingesteld en had ik net een cappuccino met suiker op. Daardoor voelde ik minder noodzaak om er iets mee te doen. Maar eigenlijk had ik het gewoon kenbaar moeten maken en wat Dextro Energy-tabletten moeten eten…
Net voordat je wilt gaan sporten
Als ik ga sporten, hardlopen in mijn geval, dan probeer ik dit altijd goed te timen. Bij voorkeur plan ik het op een moment dat ik geen actieve insuline en een redelijk stabiele waarde heb. Soms komt het voor dat ik dan net tien minuten voordat ik wil gaan opeens daal en in een hypo terechtkom. Ik kan er dan voor kiezen om wat Dextro Energy-tabletten te nemen en alsnog te gaan. Toch voel ik mij dan vaak zo slapjes dat ik er echt even niet aan moet denken om een lekker rondje te gaan hardlopen.
Tijdens het autorijden
Zeker toen ik nog geen sensor had, vond ik autorijden echt wel een dingetje… Zonder mijn pompalarm voel ik een hypo te laat en dat is geen pretje als je achter het stuur zit. Als ik alleen rijd, dan vind ik het een minder groot probleem. Dan stop ik gewoon op een plek waar dat mogelijk is, eet ik wat Dextro Energy-tabletten, wacht ik tien minuten, en rijd ik weer verder. Maar als ik met meerdere mensen rijd en ergens op een bepaald tijdstip moet zijn, dan voel ik me heel erg bezwaard.
Net voordat je wilt gaan slapen
Je bent moe, hebt net netjes je tanden gepoetst en bent in bed gekropen. Je leest nog eventjes een boek of bekijkt iets interessants op je telefoon en opeens merk je dat je een hypo hebt. Neeeee, niet nu! Je stapt uit bed, neemt een Dextro Energy-tablet, eet eventueel de halve keuken leeg (bij voorkeur niet) en mag vervolgens weer opnieuw je tanden poetsen. Tijdens dit soort getimede hypo’s is het voor mij altijd de grootste uitdaging om niet te ‘overeten’. Want dat gaat zelden goed…
Als je uit eten bent
Ik kan er heel erg van genieten om gezellig een avondje uit eten te gaan. Zeker als ik die middag niet zoveel gegeten heb en ik wel wat op kan! Niets is zo vervelend om die eetlust dan te moeten stillen met Dextro Energy-tabletten. Het is mij al een aantal keer gebeurd dat ik nét vijf of tien minuten voordat het eten op tafel komt, opeens een hypo krijg. En als ik dan eenmaal mijn bordje met eten krijg, is het meer een kwestie van ‘overleven’, dan dat ik echt kan genieten van de maaltijd.
Wat is voor jou het vervelendste moment om een hypo te krijgen? En heb jij ook last van hypo-unawareness?