Als je alles wat we gezien hebben op een rijtje zet, is het moeilijk te geloven dat we slechts zes dagen van huis weg zijn geweest. Op zondagochtend vertrokken we met onze auto richting Dinan, een schattig dorpje in het noordoosten van het Franse Bretagne. Aan het einde van de dag kwamen we aan bij het huis van mijn schoonfamilie; in het nabijgelegen Léhon, met uitzicht op de heuvels. We dronken wat, aten pruimen die niet lang daarvoor uit de boom waren gevallen en brachten een bezoek aan de geitjes die bij het landweggetje onderaan de heuvel stonden. Het was er prachtig.
Boekendorpje Bécherel en het middeleeuwse Dinan
De volgende dag bleven we dicht bij huis en brachten we een bezoek aan Bécherel: een klein dorpje dat bekend staat om de hoeveelheid boekenwinkels en boekenmarkten. Terwijl we door de sfeervolle straatjes wandelden kwamen we tot het besef dat het wel héél erg rustig was. Het bleek een nationale feestdag te zijn en blijkbaar was daarom alles gesloten. Dan maar naar Dinan, daar is vast genoeg te zien! We wandelden naar het haventje via Rue du Jerzual: een steil en smal straatje dat je doet wanen in de middeleeuwen. Daar aten we onze eerste crêpe en galette; ook wel bekend als een Franse pannenkoek. We moesten natuurlijk ook weer via datzelfde steile straatje omhoog, maar gelukkig waren er onderweg genoeg ateliertjes waardoor we weer even op adem konden komen.
Le Mont-Saint-Michel; net een sprookje!
Dinsdagochtend ging de wekker vroeg, ondanks dat je dat niet zou verwachten tijdens een vakantie. We wilden een bezoek brengen aan Le Mont-Saint-Michel: een rotsachtig getijdeneiland bekend van de foto’s met de prachtige abdijkerk als ‘kers op de taart’. Na een ontbijt met verse croissantjes en stokbrood reden we om acht uur weg. Een klein uur later reden we een parkeerplaats op waar nog genoeg vrije plekjes waren. Door de grote hoeveelheid toeristen (3,5 miljoen per jaar) merk je goed dat er veel geïnvesteerd is in het optimaliseren van deze bezoekersstroom. Zo werden we per bus van het parkeerterrein naar het eiland gebracht en ging dat allemaal erg soepel!
Op het moment van aankomst was het eb, hét moment voor een korte wandeling rondom het eiland. Om de toeristenstroom voor te zijn zijn we daarna vrij snel naar het topje van het eiland geklommen, waar we een bezoek brachten aan de abdijkerk. We gingen van ruimte naar ruimte en keken onze ogen uit op de uitzichtpunten die we onderweg tegenkwamen. Persoonlijk vond ik de kerk zelf niet heel bijzonder, maar de locatie en de uitzichten maakten het tot een sprookje. Net voor de drukte bestelden we lunch en konden we van bovenaf zien hoe het vloed begon te worden. Volgens de verhalen komt het water op met de snelheid van een rennend paard, maar omdat het vrij langzaam leek te gaan besloten we een kijkje van dichtbij te nemen. Rennen hoefden we zeker niet, we konden op ons gemak langs het water wandelen dat met elke golf een klein beetje dichterbij kwam. Tijdens de wandeling vonden we nog een oude spijker en een klein stukje gebit van een vis, mooie souvenirs!
Klimmen en klauteren bij Pointe du Grouin
Voordat de echte drukte bij Le Mont-Saint-Michel begon, zaten wij alweer in het busje terug naar de auto. Op naar Pointe du Grouin: een grote rotsformatie met uitzicht op de kustlijn en de baai waarin Le Mont-Saint-Michel gelegen is. We houden wel van een beetje klimmen en klauteren en vonden onze weg naar beneden. Daar keken we uit op turquoise blauw water en kwamen we weer op adem. De klim omhoog ging een stuk sneller, dan zie je beter waar je je voeten neerzet. Die avond wilden we graag naar Saint Malo of Dinard, twee kustplaatsjes in het noorden van Bretagne. We kozen voor het dorpje Dinard, waar we een kleine wandeling maakten langs de boulevard. De huizen leken zo uit een film te komen, zo groot! Als avondeten bestelden we een niet al te beste entrecôte; het eten kan nu eenmaal niet overal lekker zijn, ondanks dat je dat in een restaurant wel verwacht.
Côte de Granit Rose: roze rotsformaties
Grote roze granieten rotsen, dat is waar de kustlijn meer richting het noordwesten bekend om staat. Op woensdag was het een rit van een kleine twee uur voordat we bij Ploumanac’h aankwamen. Bij het strand vonden we een kleine parkeerplaats, met plek voor onze auto! Eindelijk een stukje kust zonder toeristen. Dat een plek zonder toeristen ook nadelen met zich meebrengt kwamen we later pas achter.. Maar eerst begonnen we aan een wandeling en waren we al snel weer op een aantal rotsen te vinden. We wilden pootjebaden en ik kan je vertellen dat dat knap lastig is als het vloed wordt. Terwijl mijn vriend vanaf een rots in de schaduw toekeek spartelde ik wat rond in het water, met de ambitie om een rotsformatie midden in het water te bereiken. Maar ook dat is geen eenvoudige uitdaging als het vloed wordt en is om die reden dus ook niet gelukt. We begonnen honger te krijgen en besloten op zoek te gaan naar een terrasje. “Dat is hier vast wel!” Na een halfuur wandelen met de middagzon brandend op onze huid hadden we nog steeds niks gevonden. We vroegen een voorbijganger waar we ergens eten konden krijgen en zij stuurde ons meer landinwaarts. Daar vonden we drie overvolle terrassen met wachtrijen bij de ingang. Uiteindelijk zijn we gefrustreerd terug gewandeld naar de auto en hebben we daar onze ’tussendoortjes-voorraad’ geplunderd.
Pointe de Plouha
Later die middag besloten om via een uitzichtpunt terug te rijden. Op een uur rijden vanaf Ploumanac’h ligt Pointe de Plouha, dat met zijn 104 meter het hoogste punt van de rotsachtige kustlijn is. Als je geen toeristen wilt tegenkomen, dan is dit dé plek. Er was bijna niemand. Geen grote parkeerplaats, niks wat ook maar iets met toerisme te maken heeft. Alleen een zandweggetje naar het uiterste puntje van de rotsformatie, waar we konden genieten van een adembenemend uitzicht.
De invasiestranden in Normandië en schilderachtig Honfleur
Toen zat het gedeelte in Bretagne er alweer op. Donderdagochtend pakten we onze spullen in, namen we afscheid van mijn schoonfamilie en reden we richting Normandië. We wilden de invasiestranden bezoeken, maar gezien de tijd die we nog hadden kozen we ervoor om een bezoek te brengen aan Omaha Beach en Sword Beach. Rond het middaguur kwamen we aan bij de Normandy American Cemetery and Memorial: een grote Amerikaanse militaire begraafplaats nabij Omaha Beach, ter nagedachtenis aan soldaten die tijdens de Tweede Wereldoordlog om het leven zijn gekomen. Meer dan 9000 kruisjes die opdoemen uit het gras. Het was indrukwekkend. Heel veel andere woorden heb ik er niet voor. “Think not only upon their passing, remember the glory of their spirit.”
We brachten een bezoek aan het visitors center van de begraafplaats, waar de Tweede Wereldoorlog mooi in beeld was gebracht en er verhalen verteld werden over de helden die in de strijd zijn omgekomen. Daarna zijn we nog naar het Overlord museum en Sword Beach geweest. Interessant om te zien, maar niet echt de moeite waard. Die avond reden we naar Honfleur, het meest geschilderde havenstadje van Normandië. Daar bezochten we de grootste houten kerk van Frankrijk en aten we weer een Franse galette. Tegen het einde van de avond reden we naar Le Havre, waar we in de buurt een hotel hadden gevonden om te verblijven, mooi op de route!
Nog meer rotsformaties!
Als afsluiter gingen we vrijdag nog naar Étretat: een bezienswaardigheid die bekend is van de uitstekende krijtrots aan de kust. We merkten dat we door al het geklauter van de vorige dagen geen energie meer hadden om naar boven te gaan. Daarom bleven we op het strand, maakten we wat foto’s en dronken we nog een cappuccino voordat we onze rit naar huis zouden vervolgen. Na een voorspoedige terugreis waren we rond acht uur ’s avonds weer thuis en hadden we nog een heel weekend om uit te rusten en na te genieten van onze belevenissen. Het was een geslaagde vakantie waarin we in een vrij korte tijd super veel gezien hebben. We komen zeker nog eens terug!
Ben jij wel eens op vakantie geweest naar Bretagne of Normandië?
Wat een prachtige omgeving he! Wij zijn twee jaar geleden naar Normandië geweest, dus ik herken wel het één en ander van jouw verhaal. We hebben ook een aantal bezienswaardigheden mbt de oorlog bezocht, was mooi om met het gezin dat stukje geschiedenis van dichtbij te ervaren.
oh tof! wij zijn vorig jaar op fietsvakantie geweest door normandië en ik vond le mont st. michel ook echt geweldig!
Wat leuk! Het lijkt me een ideale regio om met de fiets te verkennen! 🙂
[…] stond in het teken van de vakantie naar Frankrijk waar we in een vrij korte tijd een groot deel van Bretagne en Normandië hebben […]
[…] augustus gingen we met de auto een weekje naar Frankrijk en brachten we een bezoek aan de familie van mijn vriend en de vele bezienswaardigheden in Bretagne […]
Wauw, dit zijn leuke foto’s! Ik ben in Bretagne op vakantie geweest en heb veel mooie foto’s van eilanden kunnen maken! Bedankt voor het delen!