Eropuit in Mayrhofen; drie nieuwe ontdekkingen

Als ik mijn ogen sluit is het weer net alsof ik bovenop de Hintertuxer gletscher sta. De rust, de stilte, het adembenemende uitzicht en de dansende sneeuw over de piste. Vakantie napret, heerlijk vind ik dat. Het is je misschien niet ontgaan dat ik vorige week heb mogen genieten van de sneeuw. We waren weer in ons dorpje, voor de veertiende keer. Het dorpje met de gezelligste dorpsstraat van het Zillertal, de mooiste pistes en ons appartementje.

Eropuit in Mayrhofen

Waar we normaal gesproken in februari naar Mayrhofen gaan, waren we er nu halverwege januari. De eerste paar dagen was het bewolkt en viel er aardig wat sneeuw. Gelukkig maar, want de week daarvoor was alles nog groen. Ondanks het mindere weer wilde ik eropuit. Je bent niet voor niets op vakantie! Door de hevige sneeuwval zat een bezoek aan de Krimml Waterval of een bezoek aan de Schlegeisspeicher stuwdam er helaas niet in. We konden weer naar de Kristallwelten, het Swarovski museum, in Wattens; maar daar waren we twee jaar geleden ook al geweest. Als je voor de veertiende keer in hetzelfde dorpje bent denk je alles al gezien te hebben, maar er is gelukkig ook nog genoeg nieuws te ontdekken. Mijn drie nieuwe ontdekkingen in de omgeving van Mayrhofen heb ik voor je op een rijtje gezet.

Van Mayrhofen naar Finkenberg wandelen

Wandelen an sich vind ik niet heel erg spannend, maar wandelen door de natuur vind ik geweldig. Zeker als je omgeven bent door een witte wereld. Op advies van mijn vader wandelden we vanuit Mayrhofen naar het nabijgelegen dorpje Finkenberg. Het was even zoeken; je komt al snel op een autoweg terecht, maar uiteindelijk vonden we een geweldige route! Met de auto ben je er in zes minuten, maar als je gaat wandelen ben je al snel een uur onderweg, zeker als je net als ik om de paar meter stopt om een foto te maken.

De wandelroute naar Finkenberg

Als je vanuit Mayrhofen naar Finkenberg gaat wandelen, begin je op de Zillertal Strasse, richting Finkenberg. Als je de Tuxer Strasse kruist, ben je bijna bij het bruggetje waar je aan je linkerhand de waterkrachtcentrale kunt zien. Als je het bruggetje overgestoken bent, sla je rechtsaf en wandel je langs Sportclinic Zillertal. In de verte zie je de autoweg naar Finkenberg, maar als wandelaar is dat niet de meest veilige route. Houd links aan terwijl je langs de huizen loopt. Volg de weg langs het water, tot aan een bruggetje. Als je aan de andere kant van het bruggetje bent, volg je net zolang de bordjes naar Finkenberg, totdat je er bent. Er zijn verschillende wandelpaden, de bordjes wijzen je de weg! De routes zullen in de winter ongetwijfeld anders zijn dan in de zomer, maar in de winter was het er prachtig.

Een dagje naar Innsbruck

Op een uur rijden van Mayrhofen ligt Innsbruck, de hoofdstad van Tirol. Omdat de weersomstandigheden niet ideaal waren voor een dag skiën, besloten we daar naartoe te gaan. Voor een mini-stedentrip is het fijn als het droog is, maar dat is ook nog leuk als het ietwat bewolkt is. Hoewel ik al eens eerder in Innsbruck was geweest, voelde het toch weer een beetje als nieuw omdat het alweer lang geleden was. We wandelden naar rivier de Inn, maakten een foto van het beroemde gouden dak en lunchten bij café-restaurant Piano waar we eigenlijk per toeval terecht kwamen. Als je op zoek bent naar een knus plekje om te lunchen, is Piano zeker de moeite waard. Het restaurant zit een beetje verstopt aan het eind van een klein gangetje, iets links van het gouden dak. Het adres is Herzog-Friedrich-Straße 5.

Met de Green Line van Mayrhofen naar de Hintertuxer gletscher

Als je in bezit bent van een Zillertaler Superskipass heb je daarmee ook toegang tot de pistes van de Hintertuxer gletscher. Met de Green Line, een gratis skibus tussen Mayrhofen en Hintertux, word je in een klein halfuur van Mayrhofen naar de Hintertuxer gletscher gereden. De actuele dienstregelingen van de skibussen naar Hintertux zijn hier te vinden. Als je de mooie glooiende bergen van Mayrhofen gewend bent, is de Hintertuxer gletscher een compleet andere wereld. Het is er een stuk ruiger en daardoor ook wel iets spannender.

Met drie skiliften ging ik van 1500 meter naar 3250 meter. Eenmaal op de top van de berg keek ik mijn ogen uit. Er waren geen bergen hoger dan dat ik was. Ik was on top of the world, letterlijk. In de verte zag ik iets wat op een stuwdam leek. Ik was ervan overtuigd dat het de Schlegeisspeicher was, maar zeker weten deed ik het niet. Thuis zocht ik het op en bleek het inderdaad de Schlegeisspeicher stuwdam te zijn! Ge-wel-dig mooi. Als je bij het verlaten van de Gletscherbus 3 helemaal naar links gaat (zo’n vijftig meter), heb je uitzicht over de Schlegeisspeicher. Zeker weten dat ik hier in de zomer nog eens naartoe ga!

Ben jij wel eens op vakantie naar Mayrhofen geweest?