A trip down memory lane; spulletjes van vroeger

Het begon jaren geleden met één doosje; maar tot een week geleden lag het verspreid door het hele huis. In laatjes, hoekjes en niet meer één doos, maar in meerdere dozen. Herinneringen van vroeger in de vorm van analoge foto’s, entreekaartjes, dia’s en kaarten met mooie boodschappen. Op zijn tijd ben ik zo’n sentimentele muts die een doosje tevoorschijn haalt en vervolgens de tijd vergeet. Dan kijk ik naar foto’s van vroeger, lees ik kaarten terug en barst ik zo nu en dan in huilen uit bij het besef dat sommige mensen er niet meer zijn. Naast dat kleine stukje verdriet brengt het ook heel veel geluk met zich mee en laat het oude herinneringen weer herleven.

Ongeveer twee jaar geleden begon ik met veel enthousiasme aan mijn project life avontuur. Als onderdeel van mijn shopping spree kocht ik een kunststof doos, waarin ik al mijn project life kaarten kon bewaren. Vele maanden later lagen mijn project life spullen te verstoffen en besloot ik alles te verkopen op marktplaats om zo ook wat geld te verdienen voor mijn, tot op heden nog steeds succesvolle, spaarplan! Alles wat met project life te maken had ging het huis uit; behalve die kunststof doos. Want daar had ik misschien nog wel een andere bestemming voor.

Alles op één plek

Nadat mijn vader de afgelopen jaren veel dia’s heeft ingescand en mijn moeder het afgelopen jaar druk is geweest met het inscannen van negatieven, bedacht ik mij dat het misschien tijd was om ook eens op te ruimen. Vorige week kreeg ik de kolder en besloot ik alle spulletjes bij elkaar te sprokkelen. De laatjes gingen open, de dozen kwamen tevoorschijn en zo lag opeens de hele kamer vol met spullen van vroeger. Ik nam me voor om alles te gaan bewaren op één plek. Jawel: in de kunststof doos. Om het netjes te ordenen maakte ik van een groot kartonnen vel en mijn labelmaker mooie tabjes zodat ik alles later makkelijk terug kan vinden. Omdat ik naast foto’s en kaarten ook nog genoeg spulletjes had die niet in de vakken pasten, heb ik van drie kleinere vakken één groot vak gemaakt voor de grotere foto’s en losse spulletjes. In dat grote vak zit bijvoorbeeld mijn Royal Run medaille en de armbandjes van palmbladeren uit Marrakech.

Mijn trots; het allermooist

Misschien dat mensen later met dezelfde bewondering naar mijn spulletjes kijken, zoals ik nu naar de dia’s van mijn opa en oma kijk. Écht oude glazen dia’s; geweldig vind ik het. Uren kan ik de dia’s in het licht houden en de fletse maar toch ook gesatureerde kleuren in mij opnemen. Mijn opa had de kunst om niet-geposeerde familieportretten te maken en ondanks dat de dia’s inmiddels zestig (!!) jaar oud zijn, vind ik de foto’s van toen, zoveel mooier dan nu. Prachtig toch?

Heb jij veel spulletjes van vroeger?